ของเรา คือเรื่องเพื่อน มิตรภาพ การผูกมิตรกับคนอื่น การเข้าสังคมค่ะ
คือ ไม่ใช่อะไรอื่น เรื่องกาลเทศะ มารยาทอะไรผ่านหมด แต่ที่ไม่ผ่านคือ ไม่ค่อยมีใครคบค่ะ 55+ มีที่ยั่งยืนน้อยมาก ส่วนใหญ่เขาไม่อยากสนิทกับเราไปมากกว่านี้
มีเพื่อนที่สนิทกันจริงๆ ไม่กี่คน
มองหาสาเหตุไม่ออกค่ะ พยายามเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง แต่ท้ายที่สุด ก็เจอแบบเดิม
จนตอนนี้ปลงแล้วค่ะ กลายเป็นคนเฉยชา อึนๆ ไม่ค่อยสนใจใครละ ไม่อยากเสียใจอีก ยอมรับค่ะว่าคาดหวังกับเรื่องนี้มาก เพราะอื่นๆ เรายังพอมองเห็นทางไป
ทางแก้ปัญหาไงคะ แต่เรื่องนี้ มืดเลย เป็นมานานมากแล้วค่ะ ไม่รวมตอนประถมนะ
พยายามไม่คิดเยอะค่ะ แต่เวลาเห็นคนอื่นๆ ในสังคมที่เขาเข้ากับคนง่าย มีเพื่อนเป็นฝูง ทั้งที่นิสัยไม่ได้ดีอะไรมาก แต่คนรับเขาได้ ก็แอบนอยค่ะ พยายามไม่เดินผ่านเลย
เวลาโดนเมิน เราไม่พูดค่ะ เราเงียบ จากที่แต่ก่อนร้องไห้เลย ตอนนี้ปลงๆ แล้วค่ะ ก็คบแบบผิวเผิน เท่าที่พวกเขาอยากให้เป็น
เคยมีคนบอกเราว่า เพราะเราโลกส่วนตัวสูงเกินไป ขนาดเขาที่รู้จักเรามานานเป็นสิบปี ยังเดาใจเราไม่ออกเลยในบางครั้ง
แต่ส่วนตัวคิดว่าไม่นะคะ ถ้าสูงจริง เราคงไม่อยากมีเพื่อนน่ะค่ะ
จนบางทีอยากหนีปัญหาเลยค่ะ เบื่อมาก อยากมีเพื่อนดีๆ ที่เจอบางส่วนก็ไม่จริงใจ บางคนที่จริงใจก็มาคิดเกินเพื่อน เบื่อค่ะ
เป็นเรื่องที่ซีเรียสมากเรื่องนึง ค่ะ เพราะเราคิดว่าไม่มีแฟนไม่เป็นไร แต่ไม่ค่อยมีเพื่อนคบมันจะคิดมากน่ะค่ะ
บางครั้งก็แอบรู้สึกว่า เราเป็นคนประเภทสังคมรังเกียจรึเปล่า จิตตกค่ะ
ปล.จริงๆ เคยมีคนอธิบายสาเหตุให้กับเรานะคะ เราฟังแล้วตกใจเลย ว่าเป็นแบบนั้นจริงเหรอ เพราะถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เราคงทำอะไรไม่ได้อ่ะค่ะ
คงต้องเป็นแบบนี้จนแก่ตาย เพราะนี่มันคือตัวตน สิ่งที่ทำให้เราเป็นเรามาตั้งแต่เกิดเลย
เขาบอกว่า
1.เราติดครอบครัวเกินไป คือจะบอกก่อนว่า เราร่างกายไม่แข็งแรงค่ะ มาตั้งแต่เด็ก เคยขาเสียมาตั้งแต่เกิดเลย จนถึง อายุ 20 ก็ได้ผ่าตัดจนเดินได้ปกติ ไม่เป๋
คือก่อนหน้านั้นก็เดินได้นะคะ แต่มันจะแบบ เป๋ๆ น่ะค่ะ และช่วงนั้น ก็ไม่ค่อยมีใครคบ ครอบครัวจึงเป็นคนที่อยู่กับเราเกือบจะตลอดเวลา โดยเฉพาะคุณพ่อคุณแม่ค่ะ คุณพ่อนี่รับส่งเราตลอดจนเรียนจบ ป.ตรีน่ะค่ะ
เขาเลยมองว่า เราน่ารำคาญ เหมือนเด็กไม่รู้จักโต มีอะไรก็เรียกที่บ้าน ซึ่งฟังก็อึ้งน่ะค่ะ ถ้าเป็นแบบนี้คงเปลี่ยนยาก เพราะเราผูกพันกับครอบครัวมากค่ะ
ถ้าคิดขนาดนี้ คงคบกันไม่ได้
2.เราไม่ค่อยแต่งตัวค่ะ ไม่ค่อยทำตามคนอื่น อีกข้อนึงที่คนบอก อยากเขาเที่ยวไหน ทำอะไรกัน ถ้าฝืนใจเรา เราจะขอแยกออกมา แต่ไม่ได้ว่าหรืออะไรนะคะ
ก็เฉยๆ ไป เราชอบอยู่บ้าน บางทีก็เที่ยวค่ะ เที่ยวต่างจังหวัด ต่างประเทศ เดินห้าง ทานเค้ก ช็อปปิ้ง ดูหนังบ้าง แต่มีคนว่าเราว่า lifestyle ของเธอ มันช่างเด็กน้อยจริงๆ ไม่เป็นสาว
Lifestyle สาวๆ ของเขาคือ chill out กลางคืนตามผับตามบาร์น่ะค่ะ ซึ่งเราก็เคยไปนะคะ แต่มันไม่ชอบ มันไม่ใช่
สงสัยเราคงต้องเป็นแบบนี้ไปตลอด
และคุณละคะ ปัญหาโลกแตกที่ยังแก้ไขไม่ได้ของคุณ คืออะไรกันบ้างคะ มา share กันนะคะ ขอบคุณค่ะ
(กระทู้สงสัย) ปัญหาโลกแตกของคุณ คืออะไรคะ
คือ ไม่ใช่อะไรอื่น เรื่องกาลเทศะ มารยาทอะไรผ่านหมด แต่ที่ไม่ผ่านคือ ไม่ค่อยมีใครคบค่ะ 55+ มีที่ยั่งยืนน้อยมาก ส่วนใหญ่เขาไม่อยากสนิทกับเราไปมากกว่านี้
มีเพื่อนที่สนิทกันจริงๆ ไม่กี่คน
มองหาสาเหตุไม่ออกค่ะ พยายามเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง แต่ท้ายที่สุด ก็เจอแบบเดิม
จนตอนนี้ปลงแล้วค่ะ กลายเป็นคนเฉยชา อึนๆ ไม่ค่อยสนใจใครละ ไม่อยากเสียใจอีก ยอมรับค่ะว่าคาดหวังกับเรื่องนี้มาก เพราะอื่นๆ เรายังพอมองเห็นทางไป
ทางแก้ปัญหาไงคะ แต่เรื่องนี้ มืดเลย เป็นมานานมากแล้วค่ะ ไม่รวมตอนประถมนะ
พยายามไม่คิดเยอะค่ะ แต่เวลาเห็นคนอื่นๆ ในสังคมที่เขาเข้ากับคนง่าย มีเพื่อนเป็นฝูง ทั้งที่นิสัยไม่ได้ดีอะไรมาก แต่คนรับเขาได้ ก็แอบนอยค่ะ พยายามไม่เดินผ่านเลย
เวลาโดนเมิน เราไม่พูดค่ะ เราเงียบ จากที่แต่ก่อนร้องไห้เลย ตอนนี้ปลงๆ แล้วค่ะ ก็คบแบบผิวเผิน เท่าที่พวกเขาอยากให้เป็น
เคยมีคนบอกเราว่า เพราะเราโลกส่วนตัวสูงเกินไป ขนาดเขาที่รู้จักเรามานานเป็นสิบปี ยังเดาใจเราไม่ออกเลยในบางครั้ง
แต่ส่วนตัวคิดว่าไม่นะคะ ถ้าสูงจริง เราคงไม่อยากมีเพื่อนน่ะค่ะ
จนบางทีอยากหนีปัญหาเลยค่ะ เบื่อมาก อยากมีเพื่อนดีๆ ที่เจอบางส่วนก็ไม่จริงใจ บางคนที่จริงใจก็มาคิดเกินเพื่อน เบื่อค่ะ
เป็นเรื่องที่ซีเรียสมากเรื่องนึง ค่ะ เพราะเราคิดว่าไม่มีแฟนไม่เป็นไร แต่ไม่ค่อยมีเพื่อนคบมันจะคิดมากน่ะค่ะ
บางครั้งก็แอบรู้สึกว่า เราเป็นคนประเภทสังคมรังเกียจรึเปล่า จิตตกค่ะ
ปล.จริงๆ เคยมีคนอธิบายสาเหตุให้กับเรานะคะ เราฟังแล้วตกใจเลย ว่าเป็นแบบนั้นจริงเหรอ เพราะถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เราคงทำอะไรไม่ได้อ่ะค่ะ
คงต้องเป็นแบบนี้จนแก่ตาย เพราะนี่มันคือตัวตน สิ่งที่ทำให้เราเป็นเรามาตั้งแต่เกิดเลย
เขาบอกว่า
1.เราติดครอบครัวเกินไป คือจะบอกก่อนว่า เราร่างกายไม่แข็งแรงค่ะ มาตั้งแต่เด็ก เคยขาเสียมาตั้งแต่เกิดเลย จนถึง อายุ 20 ก็ได้ผ่าตัดจนเดินได้ปกติ ไม่เป๋
คือก่อนหน้านั้นก็เดินได้นะคะ แต่มันจะแบบ เป๋ๆ น่ะค่ะ และช่วงนั้น ก็ไม่ค่อยมีใครคบ ครอบครัวจึงเป็นคนที่อยู่กับเราเกือบจะตลอดเวลา โดยเฉพาะคุณพ่อคุณแม่ค่ะ คุณพ่อนี่รับส่งเราตลอดจนเรียนจบ ป.ตรีน่ะค่ะ
เขาเลยมองว่า เราน่ารำคาญ เหมือนเด็กไม่รู้จักโต มีอะไรก็เรียกที่บ้าน ซึ่งฟังก็อึ้งน่ะค่ะ ถ้าเป็นแบบนี้คงเปลี่ยนยาก เพราะเราผูกพันกับครอบครัวมากค่ะ
ถ้าคิดขนาดนี้ คงคบกันไม่ได้
2.เราไม่ค่อยแต่งตัวค่ะ ไม่ค่อยทำตามคนอื่น อีกข้อนึงที่คนบอก อยากเขาเที่ยวไหน ทำอะไรกัน ถ้าฝืนใจเรา เราจะขอแยกออกมา แต่ไม่ได้ว่าหรืออะไรนะคะ
ก็เฉยๆ ไป เราชอบอยู่บ้าน บางทีก็เที่ยวค่ะ เที่ยวต่างจังหวัด ต่างประเทศ เดินห้าง ทานเค้ก ช็อปปิ้ง ดูหนังบ้าง แต่มีคนว่าเราว่า lifestyle ของเธอ มันช่างเด็กน้อยจริงๆ ไม่เป็นสาว
Lifestyle สาวๆ ของเขาคือ chill out กลางคืนตามผับตามบาร์น่ะค่ะ ซึ่งเราก็เคยไปนะคะ แต่มันไม่ชอบ มันไม่ใช่
สงสัยเราคงต้องเป็นแบบนี้ไปตลอด
และคุณละคะ ปัญหาโลกแตกที่ยังแก้ไขไม่ได้ของคุณ คืออะไรกันบ้างคะ มา share กันนะคะ ขอบคุณค่ะ